“คูเปอร์” เจ้าของชั่วโมงบินอวกาศสูงสุดลาโลกแล้ว

เอพี – “คูเปอร์” นักบินอวกาศรุ่นบุกเบิกขององค์การนาซาได้จากโลกนี้ไปอย่างสงบ ที่บ้านเกิดในเมืองเวนทูรา คูเปอร์เป็นนักบินอวกาศรุ่นแรกของโครงการเมอร์คิวรี และเป็นผู้ทำลายสถิติการบินอึดซึ่งเป็นการจุดประกายการเดินทางไปสู่ดวงจันทร์

กอร์ดอน คูเปอร์ ( Gordon Cooper ) เสียชีวิตในวันจันทร์ (5 ต.ค.) ณ บ้านเกิดในเมืองเวนทูรา (Ventura) สหรัฐ ด้วยอาการหัวใจล้มเหลว ขณะที่มีอายุ 77 ปี โดยก่อนหน้านี้เมื่อวันเสาร์และอาทิตย์ที่ผ่านมาเขาเกิดภาวะหัวใจวาย จากนั้นจึงสิ้นลมในวันถัดมา

“เราทั้ง 7 คนมีความผูกพันร่วมกันในประวัติศาสตร์การบินและการเดินทางไปสู่อวกาศมาอย่างยาวนาน การสูญเสียใครไปสักคนย่อมทำให้เกิดความทุกข์ทรมาน ” วอลเตอร์ ชิลลาร์ ( Walter Schirra ) นักบินอวกาศที่เดินทางพร้อมกับคูเปอร์ในโครงการเมอร์คิวรี กล่าว

“คูเปอร์” เป็นผู้นำยานเฟท 7 (Faith 7) ซึ่งเป็นเที่ยวบินสุดท้ายในโครงการเมอร์คิวรี โคจรรอบโลก 22 ครั้ง ภายใน 34 ชม. 20 นาที ในวันที่ 5 พ.ค. 1963 ภารกิจในครั้งนี้ทำให้เขาเป็นนักบินคนสุดท้ายที่โคจรรอบโลกตามลำพังและยังเป็นคนแรกที่แอบงีบหลับระหว่างการเดินทาง นอกจากนั้น คูเปอร์ก็ยังเป็นนักบินอวกาศคนแรกที่โคจรเป็นครั้งที่ 2 ใน 2 ปีต่อมา ระหว่างภารกิจบนยานเจมีไน 5 (Gemini 5) เขาและชาร์ล คอนราด (Charles Conrad) ทำลายสถิติการบินทรหดด้วยการเดินทางมากกว่า 3.3 ล้านไมล์ใน 190 ชม. 56 นาที หรือเกือบ 8 วัน จากมหาสมุทรแอตแลนติก ในวันที่ 29 ส.ค. 1965

ในฐานะที่คูเปอร์เป็นนักบินอวกาศแห่งชาติสหรัฐรุ่นบุกเบิก เขาได้กลายเป็นฮีโร่ของอเมริกันชนในยุคแรก ๆ ของทศวรรษที่ 1960 ซึ่งเป็นยุคที่สหรัฐพยายามจับตามองและแข่งขันทางด้านอวกาศกับสหภาพโซเวียต การเดินทางในอวกาศของคูเปอร์ได้พิสูจน์ให้เห็นแล้วว่ามนุษย์สามารถมีชีวิตอยู่ได้ในสภาพไร้น้ำหนัก และการเดินทางอันยาวนานไปสู่ดวงจันทร์ยังเป็นการทดสอบพลังงานแหล่งใหม่ซึ่งก็คือ เซลล์เชื้อเพลิงสำหรับการบินในอนาคต สิ่งเหล่านี้ทำให้สหรัฐเป็นผู้นำทางด้านอวกาศและก็มีความสามารถเหนือกว่าคู่แข่ง

อย่างไรก็ดี ท่าทางเอะอะโวยวายอันเป็นเอกลักษณ์ของคูเปอร์ ได้ปรากฏในหนังสือ “เดอะไรท์ สตัฟ” (The Right Stuff) ของทอม วูล์ฟ (Tom Wolfe ) และต่อมาในปี 1983 ก็ได้นำมาทำเป็นภาพยนตร์ แต่ชิลลาร์กล่าวว่า คูเปอร์ไม่ได้เป็นคนชอบมีปากมีเสียงเหมือนกับที่เขารับบทเป็นเดนนิส เควด (Dennis Quaid) ใน “เดอะไรท์ สตัฟ”

“เขาเป็นคนอารมณ์ดี เป็นวิศวกรที่แข็งขัน จริง ๆ แล้วเขาน่าจะเป็นวิศวกรมากกว่าเป็นแค่นักบินทดสอบ” ชิลลาร์กล่าว และเมื่อใครถามเขาว่าใครเป็นนักบินอวกาศที่ยอดเยี่ยมที่สุดเท่าที่เขาเคยพบมา คูเปอร์ตอบกลับอย่างขบขันเลยว่า “ก็คุณกำลังมองเขาอยู่นี่ไง !”

คูเปอร์ เกิดเมื่อวันที่ 6 มี.ค. 1927 ในเมืองชอว์นี รัฐโอกลาโฮมา (Oklama) ได้ร่วมรบกับกองทัพเรือในสงครามโลกครั้งที่ 2 และได้ย้ายไปอยู่กองทัพอากาศในปี 1949 เขาจบการศึกษาระดับปริญญาตรีในปี 1956 ในสาขาวิศวกรรม อากาศยานจากสถาบันเทคโนโลยีการบิน (the Air Force Institute of Technology)

ต่อจากนั้นมาเขาก็ได้ขึ้นบินหลายครั้งขณะที่เป็นนักบินทดสอบในแผนกทดสอบการบินที่ฐานทัพอากาศเอดเวิร์ด ( Edwards Air Force Base ) ซึ่งตั้งอยู่ใกล้ ๆ กับลอสแอนเจลิส คูเปอร์ได้รับเลือกเป็นนักบินอวกาศในโครงการเมอร์คิวรีในเดือน เม.ย. ปี 1959 กอร์ดอนใช้ชีวิตบั้นปลายกับซูซาน ( Suzan ) ภรรยาและลูก ๆ ของเขา ขณะนี้ยังไม่มีรายละเอียดเกี่ยวกับพิธีศพ

สำหรับเพื่อนร่วมโครงการของคูเปอร์ทั้ง 6 นั้น มีแค่เพียง 3 นายที่ยังคงมีชีวิตได้แก่ จอห์น เกลน (John Glenn) สก๊อต คาร์เพนเทอ (Scott Carpenter) และ ชีลาร์ (Schirra) ขณะที่เวอร์กิล กริสซัม (Virgil Grissom) เสียชีวิตในการลุกไหม้ของยานอัพพอลโล 1 ในปี 1967 โดนัล สเลตัน (Donald Slayton) เสียชีวิตในปี 1993 ด้วยโรคมะเร็งสมองและอลัน เชฟเฟิร์ด จูเนียร์ (Alan Shepard Jr.) เสียชีวิตด้วยโรคลูคีเมียในปี 1998

เพิ่มเติมรายละเอียดภารกิจ
http://www-pao.ksc.nasa.gov/kscpao/history/mercury/mercury.htm