เป็นเวลาเกือบปีกับความเอาจริงเอาจังของรัฐบาลที่ต้องการปฏิรูปสื่อให้อยู่บนพื้นฐานของคุณธรรม และให้พึงเห็นประโยชน์ของประชาชนเป็นสำคัญ
สื่อที่มีอิทธิพลและใกล้ชิดคนดูมากที่สุดอย่าง “สื่อทีวี” จึงกลายเป็นเป้าสำคัญในการเป็นจุดเริ่มต้นของการปฏิรูป นั่นทำให้วันนี้เราทุกคนมีโอกาสได้เห็นโฉมหน้าของ “พ.ร.บ.ทีวีสาธารณะ” เสียที
ความเป็นไปได้ที่จะได้เห็น “ทีไอทีวี” ซึ่งรัฐได้เล็งเห็นถึงความเหมาะสมว่าควรจะถูกเปลี่ยนให้เป็น “ทีวีสาธารณะ” นั้นมีสูงขึ้นไปเรื่อยๆ
บุคคลหนึ่งที่ทุกคนต่างจับตามองในท่าทีและจุดยืนของเขาว่าจะเป็นอย่างไรต่อ คงจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากแม่ทัพผู้ต่อต้านการทำ “ทีวีเสรี” ให้เป็น “ทีวีสาธารณะ” อย่าง “ต๋อย ไตรภพ ลิมปพัทธ์” ซึ่งถึงวันนี้เจ้าตัวก็ยังคงยืนยันกับ “บันเทิง ออนไลน์” ว่า จะไม่หนีตายอย่างแน่นอนแต่จะรอให้ “เรือจม” ก่อน
“ตอนนี้ผมยังยืนยันว่า จะไม่ไปที่ไหน เพราะเขายังไม่ได้แจ้งรายละเอียดเลยครับว่าจะเป็นอย่างไรแน่นอน เพราะฉะนั้นยังไม่ทราบว่าจะต้องเตรียมรับมืออย่างไรต่อ คือ เขามีการทำสัญญากับเราไว้ถึงสิ้นเดือน ธ.ค.ก็รอเขาแจ้ง”
“ถามผมว่าเป็นไปได้หรือเปล่าว่าผมจะเอาทไวไลท์โชว์กลับไปช่อง 3 หรือช่องอื่นๆ...มันอยู่ที่ช่องอื่นๆ นะครับ เขาจะให้ไม่ให้มันไม่ได้อยู่ที่ตัวผม แต่เขาก็จัดผังกันไปพอสมควรแล้วแต่ผมก็ไม่ได้พูดคุยกับช่องอื่นนะ”
ต่อคำถามที่ว่า ต๋อยรู้สึกสบายใจขึ้นบ้างหรือเปล่าหากรัฐบาลใหม่เข้ามาแล้วเปอร์เซ็นต์การทำ “ทีไอทีวี” เป็น “ทีวีสาธารณะ” อาจลดน้อยลง เจ้าตัวสวนขึ้นทันทีว่า...“ถ้าเขาไม่ยุบสถานีซะก่อนนะครับ ก็คงมีใครหรืออะไรก็ตามที่คุยได้ เพราะโลกจริงๆ เป็นโลกของการทำธุรกิจน่ะครับ เป็นการสร้างสิ่งใหม่ๆ ให้กับบ้านเมืองแล้วก็สังคมธุรกิจด้วยนะครับ”
สิ่งที่กลัวตอนนี้คือกลัวถูกปิดสถานีก่อนเลือกตั้ง?
“ผมไม่ทราบครับว่าเขาจะปิดสถานีก่อนเลือกตั้งหรือเปล่า เวลาถามผมผมก็ตอบตรงๆ ว่า มันมีเหตุผลบางเหตุผลที่น่าสนใจ ทีไอทีวีตอนนี้เป็นของรัฐโดยสมบูรณ์แล้วไม่ได้เป็นของใคร ไม่ได้มีอำนาจเก่า อำนาจใหม่ อำนาจอะไรทั้งสิ้นและเป็นสถานีที่หาเงินให้รัฐอยู่แล้วและเลี้ยงตัวเองได้อยู่แล้วเขาจะปิดไปทำเป็นทีวีสาธารณะโดยที่เขาให้เหตุผลว่ากลัวเอเจนซี่จะเอาตัวสินค้ามาครอบงำแต่ผมไม่เห็นเป็นอย่างนั้น”
ปฏิเสธทุกข่าวลือจะย้ายไปอยู่ช่องอื่นพร้อมลั่นตอนนี้ตนตกอยู่ในสถานการณ์กลืนไม่เข้าคายไม่ออก
“มีข่าวว่าผมจะย้ายรายการทั้งหมดไปช่อง 5 ผมว่าอีกไม่กี่วันเขาคงประกาศผังแล้ว ก็ดูว่ามีของผมรึเปล่าล่ะครับหรือไม่ก็ไปถาม ผอ.ก็ได้ว่าผมเคยเข้าไปเสนอรายการมั้ย เป็นเรื่องเป็นราวมั้ย มันเป็นข่าวลือน่ะนะครับ ผมคิดว่าหลายท่านคงหวังดีเขาเลยเขียนให้คือเขาคงเขียนเปิดทางหรือเขาคาดเดาว่าน่าจะไปตรงนั้น ตรงนี้มากกว่า”
“คุณนึกถึงภาพวันที่จะยุบสถานีถ้าผมไปเขาก็ต้องคิดว่าแพแตกแล้ว หนีแล้ว ก็ช่วยไม่ได้ มีมองหาทางนะแต่ก็ทำไมได้ ลองเดินไปคุยกับสถานีไหนไม่เป็นข่าวให้เตะเลย ข่าวผมออกมาเยอะว่าผมไปที่นู่นที่นี่ก็เขาเอารูปมาโชว์หน่อยสิหรือเอา ผอ.คนนั้น หรือคนไหนก็ได้มาบอกว่าเออไตรภพมานั่งคุยด้วย”
“ถามว่าที่ผมยังไม่ไปไหน เพราะผมมั่นใจว่าทีไอทีวีจะไม่เป็นทีวีสาธารณะแน่ๆ ใช่มั้ย ไม่ใช่ครับ ไม่เกี่ยวเลย ผมไม่มีความมั่นใจเลยครับ ผมไม่มีในสมองเลยครับว่ามั่นใจว่ามันยังเป็นทีไอทีวีอยู่แต่จะให้ผมทำอย่างไรล่ะ ผมเป็นแม่ทัพอยู่ตรงนี้ กับชีวิตที่โดนแบบนี้ มันเป็นเรื่องกลืนไม่เข้าคายไม่ออกถูกมั้ย”
เมื่อถามต่อว่าอันที่จริงต๋อยสามารถอยู่ที่ “ทีไอทีวี” ด้วยและฉีกไปที่อื่นด้วยได้ไม่ใช่หรือเหมือนกับที่ผู้จัดรายอื่นๆ เขากำลังทำกันอยู่ในขณะนี้ บางรายถึงขนาดถอดรายการไปอยู่ช่องอื่นเลยก็มี
“ได้ ทำไมจะไม่ได้แต่มันก็ต้องให้มีความชัดเจนก่อน ถ้าผมทำสักคนที่เหลือจะอยู่อย่างไรน่ะ ที่เหลือก็ต้องบอกว่าแพแตกแล้ว แน่นอนมันต้องเจ๊ง ก็ต้องทนเอา อยากใจจะขาดที่จะเสนอกับช่องอื่นหาทางออกให้ตัวเองและก็อยากหาทางออกให้ทุกๆ คนด้วย”
“เราไม่ว่าเขาที่บริษัทอื่นไปกันหมดแล้ว แล้วแต่เขา ไม่เป็นไรหรอกแต่ผมต้องยึดสัจจะน่ะ ชีวิตผมไม่มีอะไรสำคัญกว่านั้น ไม่ใช่สัจจะค้ำคอ สัจจะเป็นเรื่องที่ต้องยึดถือ ปฏิบัติตาม ไม่งั้นจะมีสัตย์ไปทำอะไร ผมอยากทำอะไรตั้งเยอะแยะ ทำไมไม่อยากแต่มันยังทำไม่ได้ ยังไม่ถึงเวลาที่จะทำแต่เขาก็บอกกันว่าถ้าถึงเวลาแล้วมันสายล่ะ ก็ไม่รู้จะทำอย่างไร ให้ทำอย่างไรล่ะ”
“ผมคิดแหละแน่นอนว่าจะทำอย่างไรต่อแต่ต้องรอให้ตรงนี้ไม่มีก่อน ไปไหนก็ไปได้ ไม่เสียคำพูดไม่เสียคนแต่จะให้ไปตอนนี้เลยมันไม่ได้ไง แค่ไปโผล่ตรงนั้นนิดคนก็เรียกว่าหนีเอาตัวรอดถือว่าเป็นผู้ผลิตรายใหญ่ สัจจะไม่ใช่ค้ำคอ ไม่มีอะไรมาค้ำคอผมได้ ไม่มีใครมาบังคับผมได้”
“หรือต่อให้ทำรายการใหม่คนก็ว่ากรุยทางหนีตาย ล้านเปอร์เซ็นต์ คุณบอกว่าก็เป็นสิทธิของผมที่จะกรุยทางหนีตาย ถูกต้องแต่คนที่อยู่ที่เหลือล่ะ มันจะมีความมั่นใจอย่างไรว่าเราไม่ทอดทิ้ง คนที่เขาไปก็เรื่องของเขาไง ผมไม่ว่าเขา เขาควรด้วยแต่ผมยังไม่ได้ เรือมันยังไม่จมเดี๋ยวจมก็ว่ายน้ำดุกดิกๆเองแหละ”
หรือต๋อยมองว่าตนเองจะไปตอนไหนก็เหมือนกันหรือเปล่าเพราะสถานีอื่นคงอ้าแขนรับอยู่แล้ว?
“เปล่า ไปตอนที่เรือมันจมแล้วก็ไม่มีใครว่าสักคำเดียวแต่อาจจะมีค่อนแคะบ้างก็ได้ เช่น ไม่มีที่จะอยู่แล้ว หาที่อยู่ใหม่ โดนอีกแล้วแต่วิธีนี้ที่กำลังทำอยู่เนี่ยโดนน้อยสุด วิธีที่ทำให้คนรุ่นใหม่ได้ใช้ชีวิตอยู่กับสิ่งที่ได้ทำอย่างถูกต้องที่สุด ให้ใช้ชีวิตอยู่กับความซื่อสัตย์สุจริตอยู่กับฝีมือได้ที่สุด”
เจ้าตัวยอมรับหากหนีตายไปที่อื่นบริษัทตนดีขึ้นแน่นอนแต่ตนขอย้ำว่า “สัจจะสำคัญเหนือเงิน”
“ไปที่อื่นต้องดีกว่าแน่นอน โฆษณา เรตติ้งดีกว่าแน่นอนแต่ตอนนี้มีหน้าที่รับผิดชอบคนอยู่ตั้งกี่คน ถ้าผมไปลูกน้องของผมดี ก็ใช่ แต่ลูกน้องที่ไอทีวีลูกน้องที่ทำรายการด้วยกันล่ะ เขามองว่าไตรภพตัวใหญ่เอาตัวรอดได้ไง”
“แต่ผมคงไม่พูดอย่างนี้ว่าทุกวันนี้ที่ทีไอทีวีอยู่ได้เพราะรายการผมช่วย ผมรู้แต่ว่าผมพูดอะไรไว้ผมจำสิ่งที่ผมพูดได้และผมทำตามสิ่งที่ผมพูดก่อนเท่านั้นเอง ผมก็บอกว่าถ้าที่นี่ยังไม่เลิกผมไม่ไปไหน”
จะเรียกว่าเสียสละครั้งยิ่งใหญ่มั้ย?...“ผมไม่เรียกอะไรทั้งนั้น บางทีผมนั่งอมยิ้มกับตัวเองว่าสถานการณ์เรายาก ทางออกไม่มี จะให้ผมแบบว่าวันหนึ่งที่ปิดสถานีแล้วตัวใครตัวมัน ไล่ลูกน้องไป มันทำไม่ได้นะ ต้องทำให้เขารอดให้หมดให้ได้ บางทีหน่วยมันเล็กไง 100-200 คนมันพยุงอยู่ไงแต่ถ้าคนที่เขาพยุงทั้งประเทศชาติเขาบางทีก็ต้องตัดนี่ทิ้งตัดนู่นทิ้งแต่นั่นมันชีวิตเขาไม่ใช่ชีวิตผม ชีวิตผมต้องทำตรงนี้ให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้”
“ถามว่าเสี่ยงไปมั้ย ก็เสี่ยงไงแต่จะให้ทำอย่างไรน่ะ มันน่าขำมั้ยเล่าชีวิตผม ทางที่ไม่มีทางออก ผมไม่เรียกว่าเป็นทางตันแต่เรื่องมันต้องเป็นแบบนี้น่ะ จะให้ทำอย่างไร ผมไม่ได้ตกกระไดพลอยโจนนะผมเป็นคนสร้างกระไดนี้เอง วันที่เขาจะปิดสถานีผมก็เป็นคนไปต่อสู้จนสถานีเปิดได้”
“ตั้งแต่มีวิกฤตไอทีวีจนถึงวันนี้ผมไม่พูดเรื่องเงินนะ ผมไม่สนใจมันเลย ผมคิดแต่ว่าคนของผมมีงานทำหมายถึงตัวพนักงานไอทีวีทั้งหมดและคนในบริษัทผมแค่นั้น”
